انتخابات یک امر دلخواه است. بعضی ها به آن نگاه شرعی و ادای تکلیف دارند و بعضی ها در صورتی در آن شرکت می کنند که به نماینده دلخواه با معیارهای خود برسند. در این مجال، فرصت پرداختن به این موارد نیست و فقط به این نکته اشاره کنم که لازم است انتخاب های خوبی داشته باشیم. یقین بدانیم که در هر حوزه ای یک نماینده قوی و برجسته قابل انتخاب است و خود را کنار نکشیم. ما وظیفه داریم تلاش کنیم و این مسائل را پیگیری کنیم. از موقعیت حال باید استفاده کنیم و مطالبات خود را با انتخاب برترین جامه عمل بپوشانیم.

نمی توان خود را کنار کشید اگر هم به انتخاب دلخواه نمی رسیم باید در جلسات کاندیداها شرکت کنیم. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم وضعیت چه خوب و چه بد! همین است که هست و گوشه گیری و عزلت گزینی وضع را تغییر نمی دهد. باید مواظب باشیم گرفتار قضاوت های سطحی و تعصبی نشویم. قضاوت های سطحی و غیرواقع بینانه، ما را به وادی بی مفهومی و عدم تحرک می کشاند. بعضی ها که در گذشته منافعی مشروع یا نامشروع داشته اند و از دست داده اند اکنون فریاد تظلم سر می دهند چرا آن زمانی که در قدرت بودند و هر کاری خواستند کردند فریاد نزدند. ما باید واقع بینانه نگاه کنیم و بدانیم که فقط و فقط با مشارکت حقیقی ماست که امکان رشد وجود دارد. اگر مشکلی در حاکمیت وجود دارد به خاطر نقص ماست. ماییم که مطالبات خود را نمی دانیم و عاقلانه تصمیم نمی گیریم و تقاضای خود را اعلام نمی کنیم. حاکمیت هم که بخش ارتقاء یافته ماست با کنترل و نظارت ما و اعلام مطالبه های ما می تواند طرحی نو در اندازد. پس هر چه به ما می رسد از ماست.

تنش زایی و مخالفت غیرمنطقی هیچ دردی را دوا نمی کند. مگر رئیس جمهور کیست مگر وزرا چه کسانی هستند. اینها همه از ما هستند. اگر نقصی دراند به خاطر نقصی است که در ماها وجود دارد و ما باید خودمان را اصلاح کنیم و این قدر حاکمیت را مسئول نداینم. باید بدانیم مسئول تمام مشکلات خودمان، خودمان هستیم.